Sonbaharın Güzelliği - Sude Albayrak

Sonbaharın Güzelliği

    Kumsal, sonbaharı çok severdi. Annesini vaktiyle trafik kazasında kaybetmişti. Babasıyla birlikte yaşıyordu. Sonbaharı bu kadar çok sevmesinin nedenlerinden biri babasıyla sonbahar gelince mantar toplamalarıydı. Sonbahar gelip çatınca her gün babasıyla birlikte mantar ve kozalak toplamaya giderlerdi. Topladıkları kozalağın bir kısmını yakmak için, kalanını da satmak için topluyorlardı. Küçük bir kasabada yaşıyorlardı.

    Bir gün Kumsal yine sabah erkenden kalktı. Kahvaltıyı hazırlarken babasına yardım etti ve mantar toplamak için yola koyuldular. Kumsal'ın bir dilek hakkı olsa yılın her gününün bir sonbahar mevsimi gibi olmasını isterdi. Sonbaharda mantar toplamak aslında çok zor ve yorucuydu. Çünkü mantarlar dökülen yaprakların altında kalıyordu. Ama gerçek keyif zaten böyle emek isteyen şeylerde değil miydi? 

    Bu seferki rota kasabanın güneyindeki tepenin yamaçlarındaki çam ağaçlarıydı. Mantar toplama işi bitip de neredeyse öğlen olduğunda etrafta piknik yapan bir grup çocuğun olduğunu gördüler. Kumsal ve babası çocukların yanına gittiğinde çocukların çok az yiyeceği olduğunu fark ettiler. Bu durumu gören Kumsal ve babasının içi cız etti ve topladıkları mantarların yarsını onlara verdiler. Çocuklar çok sevindi ve baba kıza teşekkür etti. 

    Kumsal ve babası da hışırdayan yapraklara basarak evlerine döndüler. O gün topladığı mantarları sobada pişirip yerken Kumsal'ın damağına mantarın değil de sanki sonbaharın ve cömertliğin tadı geliyordu.

Sude Albayrak