Mum ışığı;
Bir mum ışığı gibiydi ömrüm.
Yaktığımda yansırdı gölgem duvara.
Bazen söner bazen yanardı,
Karanlığa hapsolmuşum mum ışığında.
Gecenin sessizliğine bıraktım kendimi.
Sessizliğe, sakinliğe bıraktım.
Bir kitapta avuttum kendimi,
Sessiz bir mum ışığında
Bir mum ışığında
Sadece kitaplar vardı hayatımda
Beni yakan bir çakmağa mahkumdu ömrüm
Hapsoldum gecenin sessizliğine
Yansırdı gölgem duvara,
Bir kahve, bir fincanla
Dalıp gittim uzaklara
Pencereden bakan yıldızlara
Bir damla gözyaşı bırakmıştım
Masanın ucuna.
Dalıp gittim o anda,
Bir mum ışığıyla.
Ravzanur Çınar
Yorumlar
Yorum Gönder