Size bir anımı anlatmak istiyorum...
Daha çok küçüktüm. Pek fazla arkadaşım olmadığı için evde yalnız başıma oturuyordum. Ailem benim için yeni bir bisiklet almıştı. Sürmek için dışarıya çıktım. Henüz yeni yeni öğreniyordum. Ve olan oldu, bisikletten düştüm. Beni o zaman kimse tanımıyor ve bence sevmiyordu da. Düştüğüm esnada bir çocuk beni kaldırdı. Adını sorduğumda ise Kağan yanıtını aldım, ilk arkadaşım o oldu. Beni birlikte oynamaya davet etti. Birlikte vakit geçirirken bizimle yaşıt bir sürü çocuk benimle tanışmak istiyordu. Top oynuyorlardı. Herkes en sevdiği futbolcuyu canlandırıyordu oynarken. O zamanlarda benim futbolla hiçbir ilgim yoktu. Futbolu hiç izlemezdim, hiçbir oyuncuyu bilmezdim. Onlar benim için de canlandırmasını yapabileceğim bir futbolcu önerdiler.
Günler geçtikçe futbolu daha da çok sevmeye başladım. Artık futbola hayrandım. Kursa gidiyor, maçları izliyor hatta stadyuma gidip maç izlemek için can atıyordum. Artık Messi, Neymar, Ronaldo, Mbappe gibi birçok oyuncuyu öğrendim. Futbola olan merakım işte o bisiklet kazasından sonraki saatlerde başladı. Bu anı ömrüm boyunca unutmayacağıma dair kendime söz verdim. Çünkü o günden sonra tek amacım iyi bir futbolcu olmaktı...
Ali Aytaş
Çok güzel bir anı. Kimi anılar anımsayabilmek için kimileriyse hiç unutulmaması için yazılır. Unutulmaz anılar biriktirmen dileğiyle...
YanıtlaSil